Βροχή διαττόντων αστέρων «Περσείδες»

Επιμέλεια άρθρου : Π. Γερμάνης

Αν ρωτήσετε τους περισσότερους ερασιτέχνες αστρονόμους να αναφέρουν την αγαπημένη τους βροχή διαττόντων (πεφταστέρων), οι πιθανότητες λένε ότι οι Περσείδες (Perseid), θα είναι η πρώτη λέξη από τα στόματά τους. Αυτή η ετήσια βροχή μετεώρων τα έχει φαινομενικά όλα:

– Προσφέρει ένα σταθερά υψηλό ποσοστό μετεώρων χρόνο με το χρόνο

– Παράγει το υψηλότερο ποσοστό φωτεινών εμφανίσεων από ότι οι άλλες βροχές μετεώρων

– Το γεγονός συμβαίνει τον Αύγουστο, όταν πολλοί άνθρωποι απολαμβάνουν τις καλοκαιρινές διακοπές, αλλά είναι ταυτόχρονα και η εποχή που ο καιρός είναι καλός με λογικές θερμοκρασίες τις νυχτερινές ώρες.

Καμία άλλη μεγάλη βροχή πεφταστέρων δεν μπορεί να καυχηθεί για τα τέσσερα αυτά τα χαρακτηριστικά.

Το 2015 υπόσχεται ένα ακόμα σημαντικό πλεονέκτημα: Τη κορύφωση του φαινομένου το βράδυ του Αυγούστου 12/13,  μία μόλις ημέρα πριν από την Νέα Σελήνη.

Με τη Σελήνη να απουσιάζει από τον ουρανό, οι παρατηρητές θα βρουν τον σκοτεινό ουρανό που επιθυμούν για να μπορούν να περιμένουν να δουν μέχρι και 100 «πεφταστέρια» ανά ώρα, το ανώτατο δυνατό ποσοστό. Τέτοιες συνθήκες αλλά και προϋποθέσεις που έχουν να συμβούν από το 2010.

Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Astronomy, Michael Bakich που αγαπά να βλέπει βροχές μετεωριτών, ιδιαίτερα τις πιο θεαματικές όπως οι Περσείδες, αναφέρει σε σχετικό άρθρο του:

«Πρέπει να είναι μία από τις ευκολότερες, πιο ξεκούραστες μορφές ψυχαγωγίας που διαθέτει ένας ερασιτέχνης αστρονόμος ή παρατηρητής του ουρανού.».

«Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για τηλεσκόπιο, γιατί ένα οπτικό πεδίο ενισχυμένο στενεύει το εύρος θέασης. Εξάλλου στόχος είναι να βλέπει κανείς όσο το δυνατόν περισσότερο ουρανό».

Παρά το γεγονός ότι η φύση προσφέρει τις Περσείδες σε ένα ασημένιο δίσκο φέτος, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείτε απλά να περπατήσετε έξω από την πόρτα σας και να δείτε μια μεγάλη επίδειξη.

Πρώτον, για να μεγιστοποιηθεί ο αριθμός των ορατών μετεωριτών, η παρατήρηση πρέπει να γίνει από αγροτική περιοχή μακριά από τον  τεχνητό φωτισμό των πόλεων.

Δεύτερον, θα ξεκινήσετε να βλέπετε τη βροχή μετά τα μεσάνυχτα, και  η παρατήρηση θα κρατήσει μέχρι το πρωί με την εμφάνιση του λυκόφωτος. Να γνωρίζετε ότι οι ώρες που ακολουθούν μετά τα μεσάνυχτα θα δώσουν περισσότερα μετέωρα γιατί τότε, ένας παρατηρητής βρίσκεται στην πλευρά της Γης που είναι ακριβώς μπροστά στη “τροχιά” της βροχής.

Το ακτινοβόλο – το σημείο δηλαδή από το οποίο οι μετεωρίτες φαίνεται να προέρχονται – ανεβαίνει και ψηλότερα στον ουρανό όσο πλησιάζουμε προς την αυγή. Το ακτινοβόλο σημείο των Περσείδων βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ Κασσιόπης και Περσέα, με τον τελευταίο αστερισμό να δίνει το όνομά του στη βροχή.

Οσο υψηλότερα στον ουρανό είναι το ακτινοβόλο σημείο, τόσο περισσότερα τα πεφταστέρια που θα δείτε. Για την καλύτερη θέαση αυτής της βροχής, να κοιτάτε περίπου στα δύο τρίτα του συνολικού ύψους από τον ορίζοντα προς τα βορειοανατολικά. Αλλά μην επικεντρωθείτε μόνο εκεί. Αφήστε το βλέμμα σας να περιπλανηθεί.

Ελπίζω ο καιρός να είναι θαυμάσιος και να μας επιτρέψει όλους να δούμε αυτό το υπέροχο φαινόμενο. Μια ευχή λοιπόν μέχρι τότε:

Καθαροί ουρανοί…

Επιμέλεια άρθρου : Π. Γερμάνης

Σύντομα στοιχεία για τις Περσείδες:

• Τα σωματίδια σκόνης που δημιουργούν τη βροχή μετεώρων ή διαττόντων αστέρων με όνομα Περσείδες (Perseid) γεννήθηκαν από τον κομήτη γνωστό ως 109P / Swift-Tuttle. Αυτό το αντικείμενο περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο μια φορά κάθε 130 χρόνια. Τελευταία φορά που επέστρεψε στο εσωτερικό του ηλιακού συστήματος ήταν το 1992.

• Τα στίγματα σκόνης μπαίνουν  στην ατμόσφαιρα της Γης με 37 μίλια ανά δευτερόλεπτο (59 km / s), εξάτμιζονται από την τριβή με την ατμόσφαιρα και αφήνουν πίσω τους τις γνωστές ραβδώσεις του φωτός που ονομάζουμε πεφταστέρια ή διάττοντες.

• Παρά το γεγονός ότι 37 μίλια ανά δευτερόλεπτο μπορεί να φαίνεται μεγάλη ταχύτητα, τα μετέωρα των Περσείδων δεν είναι από τα πιο γρήγορα. Οι Λεοντίδες για παράδειγμα που κορυφώνονται το  Νοέμβριο, χτυπούν στην ατμόσφαιρά μας με 44 μίλια ανά δευτερόλεπτο (71 km / s).

• Αν και τα σωματίδια των περισσότερων βροχών μετεώρων καίγονται στα υψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, σε υψόμετρο μεταξύ 50 και 70 μιλιών (85 και 115 χιλιόμετρα), μερικά μεγαλύτερα σωματίδια ενδέχεται να επιβιώσουν ακόμη και σε απόσταση 12 μιλίων (20 χιλιομέτρων) από την επιφάνεια. Αυτά παράγουν συνήθως «πύρινες σφαίρες» που λάμπουν πιο φωτεινά ακόμη και από την Αφροδίτη.

πηγή: astronomos.gr